2000'den 2.37 milyona, sonra neredeyse üst geçide atlamak: 24 yaşındaki ben, kripto dünyasında yarı hayatımı kaybettim.

24 yaşındayken, kripto para alım satımıyla 2000 lirayı 237 bin liraya çıkardım, ama bu "zengin olma hayali" yüzünden neredeyse hayatımı kaybediyordum. Artık geriye dönüp baktığımda, her bir kelime korkunç bir endişe taşıyor - bu kripto para alım satımı değildi, açıkça gençliğimi ve hayatımı riske atıyordum.

Kripto dünyasına girişim, anlatması oldukça absürt bir hikaye. Bir gün bir içki masasında, arkadaşım Bitcoin aldığını övünerek söylemişti; ben de gülerek "Sanal şeylerle oynamaya cesaret eder misin?" diye alay etmiştim. Ama sadece üç ay sonra, yeni bir BMW ile önümde belirdi; o anda içimdeki kıskançlık ve hırs tamamen alevlendi.

Başlangıçta sadece 2000 lira yatırmaya cesaret ettim, eğlence olarak düşündüm. Beklemediğim bir şekilde, küçük bir boğa piyasasına denk geldim ve üç günde iki katına çıktı, net 4000 lira kazandım. Hesabımdaki rakamlara bakarken elim duramaz hale geldi, sigara külü klavyenin üzerine düştü, elimi yaktığını bile fark etmedim - meğer para bu kadar hızlı gelebiliyormuş?

O zamandan beri tamamen takıntılı hale geldim. Gündüzleri işte, bilgisayar ekranının altında piyasa yazılımı gizli, parmaklarım klavyede rapor yazarken, gözlerim K çizgisine kilitlenmiş durumda; akşamları eve döndüğümde ise gece boyunca piyasayı takip ediyorum, herhangi bir yükseliş veya düşüş noktasını kaçırmaktan korkuyorum. En çılgın zamanlarımda, telefonuma 8 tane alarm kurdum, her iki saatte bir uyanıyordum, hatta gece üçte bile kalkıp fiyatı kontrol etmeden rahatlayamıyordum.

Kaldıracı 100 katına çıkardığımda, gerçekten kendimi seçilmiş biri gibi hissettim. Hesap bakiyem 2.370.000'e yükseldiği gün, departman müdürü tüm ofisin önünde beni tembellikle suçladığında, bunu pek umursamadım - içimde gizlice hesap yapıyordum, bu kazanç hızıyla, çok geçmeden işçi hayatından tamamen kurtulup, finansal özgürlüğe ulaşabilecektim. O zamanlar, gözümde sadece rakamların yükselişi ve düşüşü vardı, "kaldıraç" kelimesinin arkasında yatan derinliği çoktan unuttum.

Çöküş aniden geldi, ama aslında daha önce belirtileri vardı. O sabah hesabımda 300.000 kazanç vardı, hatta öğle yemeğinde iyi bir şeyler yiyerek kutlamayı düşünüyordum; ama öğle yemeğimin ortasında, piyasa aniden uçurumdan aşağı düştü. Sayfayı deli gibi yenileyerek, rakamların her saniyede nasıl eridiğini izledim, akşam dörtte bir dizi tasfiye mesajı telefonumu ardı ardına bombalamaya başladı. Şirketin tuvaletindeki kabinimde saklanarak, hesabımın yedi haneli bakiyesinin dört haneliye nasıl düştüğünü izledim, dişlerimi dudaklarıma sıkıca bastırdım, kan tadını hissettiğimde ise titremeye başladığımı fark ettim.

Kayıptan daha zor olan, iflastan sonraki o iki aydır. Kredi kartım doldu, internet kredim gecikti, tahsilat telefonları şirketime ölüm çanı gibi çalmaya başladı, iş arkadaşlarımın bana bakışları değişti, işim de tehlikeye girdi. Bir gece vardiyasında, köprüye çıktım, altımdaki sürekli akan araba farlarına bakarken aklımda tek bir düşünce kaldı: Aşağı atlasam, bunların hepsiyle yüzleşmek zorunda kalmayacak mıyım?

Sonunda annem beni kurtardı. Onun bir şeylerin yolunda gitmediğini fark etmesiyle, sorduğunda gerçeği öğrendi. Hiç tereddüt etmeden kendi emeklilik parasını alıp, açığı kapatmam için bana yardım etti. Onun gözlerinin kırmızılandığını görünce, aniden uyandım: Kaybettiğim sadece para değil, ailemin endişesi ve kendi hayatımdı.

Artık kripto para dünyasından bahsettiğimde, sadece soğuk terim kaldı. "Zenginlik tehlikelerde aranır" diyenlerin çoğu, bulutların üstünden çamura düşmenin tadını hiç tatmamış. Şimdi hesabımda sadece 20.000 kaldı, bir daha asla kaldıraç kullanmadım - nihayet anladım ki, gerçek güvence şansa bağlı değildir, şansla kazanılan paralar bir gün mutlaka güce geri döner.